Regenboog 

De wind blies een regenboog

Hoog in het gewelf

Het vage gebroken licht

vervloog

Weer als vanzelf

Hoewel zij zich nog even

Kon vastklampen

Om niet onmiddellijk in kleurloos

Niks te verdampen

 

Zij boog kleurvol half rond

Met 2 voetjes aan de grond

In gedachten legde ik haar

Op de rug

Kreeg er een smiley

Voor terug

Zij brengt mensen kort

In extase

Om dan weer snel

De aftocht te blazen

 

Haar boog met kleurig palet

Ontvang ik als

Een dankbaar boeket

Ik zou wel op de top

Van haar kunnen

Mezelf een prachtig

Plekje willen gunnen

Om te genieten van een uitzicht

In de zetel van haar licht

 

Soms dupliceert zij zichzelf

Naar een dubbele schoonheid

Aan het gewelf

Met haar kleurenkrans

Doet zij een schaduwdans

In tegengestelde kleurenbanen

Als 2 avontuurlijke oprijlanen

een pad naar een

Sprookjeswonderland

Een mystiek raadselachtig achterland

 

In 1 van mijn regenboog dromen

Had ik haar mee naar huis genomen

En op een nachtelijk uur toen ik

Achter mijn raam stond

En enkel het diepzwarte

Van de nacht vond

Heb ik haar met al

Haar kleurenpracht

Weer vrijgelaten in de nacht

 

Het was alsof haar kleurenboog

Mij zachtjes mee naar buiten zoog

Ik voelde hoe zij met

Haar zijden kleurensleep

Mij bevrijdend bij mijn lurven greep

Wij dansten als 1 kleurige ring

Tot in de vroege schemering

 

Antoon van Lanen 2025