‘Droomvlucht’

Een laatste blik door mijn raam

Jij fluistert zacht mijn naam

Ik sluit  het nachtgordijn

Om samen met jou

weer alleen te zijn

 

Ik leg mij te ruste

Hoor ons hemels lied

Kus jou welterusten

In eenzaam verdriet

Vooronderstel weer zicht

Op nieuw leeg ochtendlicht

 

Maar garantie ontbreekt

Misschien dodelijk verbleekt

Verlost van pijn en zorgen

Was gisteren de laatste morgen

De nacht hangt donker zwaar

Mijn ogen in een wezenloze staar

 

Leek uit mijn lichaam gegleden

Een slee kwam voorgereden

Zweefde door een kleurrijke nacht

Mijn huid gestreeld door

zachte wolkenvacht

Als een zilveren engelen zucht

Door een hemelse bloemenlucht

 

Zwierend door zoet schemerlicht

Streken fluwelen sluiers mijn gezicht

Via pluizige goudgele draaikolken

Zag ik vrijheid en blijdschap

Feestend in de wolken

 

Plots ontdekte ik jouw gezicht

ontspannen lachend in oranje licht

Ik zwaaide en schreeuwde het uit

Maar zonder enig hoorbaar geluid

Zag mezelf weer alleen met jou zijn

Keek tegen het stille ochtendgordijn

 

Ik was weer terug onder

Mijn laken

Kon jou bijna even raken

Voelde mijn lichaam licht verstijven

Had zo graag daar willen blijven

Ik voel de stille ochtend

Achter het raam

Alles fluistert weer jouw naam

 

Trek straks mijn

Laatste  kleren aan

Voel  dat de slee

klaar zal staan

Om in de wolken

Te verdwijnen

Waar het mooiste licht

Zal schijnen

Waar zij mij ontvangen

Met liefdeslicht behangen

En in het late ochtendlicht

Vinden ze mij met een laatste

Zalige blik op mijn gezicht

 

Antoon van Lanen 2025