Kleinschalig samenbomen

Ik zag in mijn droom

Een solitaire boom, 

Die in krachtige wind

Met koudbleke zon

Een breakdance begon

Soepel als een gymnast

Met zijn ontblote bast

Bewoog hij ijzersterk

Met lenig houtwerk

 

Groots met  imposante

Gebaren

Takken als pilaren

Maar toen zijn dans

Was gedaan

Sprak niemand hem aan

Verdween hij weer eenzaam

Zonder naam

In het kille, lege land

Met iedereen verschanst

Op zijn eigen eiland

 

Ik zag in mijn droom 

Een solitaire boom

Eenzaam verbleken

Rillerig zijn

Blaadjes breken

Grauwe naakte 

Armen

Staken uitnodigend

Om te omarmen 

Maar niemand nam ze aan

Niemand zag hem staan

 

Ik zag in mijn dromen

Een optocht van

Solitaire bomen

Die dicht bij elkaar

Gingen staan

Met hun takken 

Omarmen

Elkaar vastpakken

En verwarmen

Het gemis de pijn

De hunkering 

Naar samenzijn 

 

Ik dacht aan mensen

In hun wijken

Leven als koningen

Achter hoge dijken

Op zichzelf en apart

Onverschillig en verhard

Het dorpse, winkels

Het gemoedelijke

Sociale leven 

Van ons weggedreven 

 

Ik droomde hoe

Mensen elkaar

Weer vonden

Verbonden door

De beste remedie

sociale cohesie

Open en geïnteresseerd

Op elkaar georiënteerd

Gewoon betrokkenheid

In solidariteit

 

Een snackbar met een belletje 

Een frietje frikandelletje 

Winkeltjes, mensen op straat

Informeren hoe het gaat

Gevoel van geborgenheid

Elkaar zien, een praatje,

Gemoedelijke gezelligheid 

 

Ik zag in mijn dromen

kleinschalig samenbomen

Mensen klommen 

Over hekken en dijken

Liepen lachend door

Hun wijken

Om de ander de hand

Te reiken

En oprecht

In de ogen te kijken

 

Antoon van Lanen 2025