Video Gedicht ‘Lege handen liefde vol'
Lege handen liefde vol
Ik ben gegaan met koude,
Lege handen
Een ongekende horizon voorhanden
Geen idee waarvoor en waarheen
Met bloed, zweet en tranen
Er doorheen
Draaide mee met de aardebol
Nu zijn mijn handen warm en
Met liefde vol
Niet alles in ons leven
Blijft aan ons kleven
Niet elk geluid of geschrift
Staat in ons geheugen gegrift
Maar alles wat ons echt
Aanraakt
Wat iets losmaakt
Dat beklijfd
En wordt ingelijfd
Dat raak je nooit meer kwijt
Ook al is het niet fysiek
Meer in de tijd
Ik zie mistroostige panden
Zonder hun ingewanden
Huizen zonder hun stenen
Vervangen of verdwenen
Zoals de Jozefschool
Aan de Graafsestraat
Waar nu een wooncomplex op staat
Bekenden die onzichtbaar verdwenen
De nieuwelingen met hún genen
Die op dezelfde plek blijven wonen
En zoveel gelijkenis vertonen
Met hun erfenis uit het verleden
In hun voetsporen zijn getreden
Ik kan er niet meer bij komen
Wat door de tijd is weggenomen
Soms ontmoet ik in momenten
Zachte schaduwen en fragmenten
Door alles wat niet meer is
Of kan zijn
Komt alles terug bij
De ultieme hoofdlijn
Sommigen blijven maar vergaren
Maar echt bezit
Zijn vrienden en dierbaren
Veel wordt minder van
mij
Een omgeslagen bladzij
Nabij
Het wordt steeds meer
van hen
Waar ik steeds minder
Van ken
Het boek zal sluiten
En ik sta buiten
Los van al het tumult
Zie ik dat mijn ooit
Lege handen toch
Hartelijk zijn gevuld
Met lege handen op pad
Gegaan
Veel vertrouwde dingen
Die niet meer bestaan
Dingen afgenomen
Maar ook moois bijgekomen
Veel mensen hebben
mij in het leven
Liefde en aandacht gegeven
Jij speelde daarin de sleutelrol
Vulde mijn ooit lege handen
Met liefde vol
Ooit raak ik jou ook
Nog kwijt
Aan het einde van
Jouw of mijn tijd
Als jij er niet meer
Bent
Ben ik blij jou te hebben
Gekend
Ik koester de liefde
En jouw warme lach
Die ik in jouw ogen zag
Ik kwam met lege handen aan
Hoe alles te begrijpen en verstaan
Voor open- en gesloten deuren gestaan
Jij speelde daarin de sleutelrol
Vulde mijn koude handen met liefde
En warmte vol
Antoon van Lanen 2025
Wanneer je geboren wordt heb je een nog onbekend pad te gaan waar je allerlei ervaringen opdoet. Soms geen idee welke afslag te nemen….
Naarmate je ouder wordt zie je dat jouw wereld steeds minder zichtbaar bestaat. Mensen overlijden of verdwijnen uit ons beeld.
Fysieke objecten verdwijnen ook of krijgen een andere bestemming en ook cultureel gedachtengoed, taal, muziek, kleding enz. zijn aan verandering onderhevig. Langzaam vervreemdt de jouw ooit bekende wereld van jou en resteert de koestering van de herinneringen van jouw tijd.
Ook al sterf je in de grootste armoede, maar heb je in liefde met jouw dierbaren geleefd, dan zijn jouw laatste schijnbaar lege handen altijd met liefde vol
Reactie plaatsen
Reacties