Zuurstokkaravaan

Als de eerste zonnestralen 

De fietsen uit het vet halen

Bandjes op spanning zijn gebracht 

En de routes weer bedacht 

Wurmen oudere mannen zich

In veel te strakke pakken 

Verdoezelen ze de ongemakken 

Suizen en snuiven ze  in de rondte

In veel te strak ingesnoerde konten

 

Met enkele mannen op de fiets

Gebeurt er meestal niets

Maar zodra ze uitgroeien

Tot hele kluwen

Begint het mij te gruwen

Ze spugen, schreeuwen en duwen

Op al die fietsen meestal geen bel

Ze lijken zo losgelaten uit de hel

 

Oogverblindende kleurenoptochten

Door straten, dijkjes en bochten

Ze lurken aan een bidon

Alleen maar wielerkoningen

In elk primair kleurenpeloton

 

Stuk voor stuk

De allerbeste wielerheld

Waarbij nietsontziend 

Alleen een overwinning telt

Eenmaal op de fiets

Veranderen ze vanuit

Het grijze niets

In winnaars en kampioenen

En verbeelden zich 

De mooiste wielervisioenen

 

Meestal in grote zwermen

Zuurstokken ze langs

Zomerse bermen

Zie ik als e-bike rijder op jaren

Deze insecten als grote gevaren

Op mij afstormen in grote haast

Blij als ze zonder kleerscheuren

Voorbij zijn geraasd

 

De felle regenboogkaravaan

Ziet de rest niet staan

Vegen alles van de baan

Ze lijken heel gespannen

Deze bierbuikende mannen

Alsof ze in een klassieker

Zijn gevangen

Met ongelofelijk grote belangen

 

Na het napraatbier thuisgekomen 

Komen ze langzaam uit 

Hun wielerdromen

Komen ze weer wat tot bedaren

Moeten ze zich ontdoen 

Van hun ‘elastomeer garen’

Na uren sjorren en trekken

Kunnen de melkbeentjes

Zich strekken

De teelballetjes strak geplet

Worden weer in vrijheid gezet

Er is bar weinig meer over

Van de heroïek

Dan een zielig hoopje reliek

 

Maar volgende week weer paraat

Het lycra broekje strak

In de naad

Geeft het fanatieke gezelschap 

Zich weer geen rekenschap 

Van anderen om hen heen

Ook al klagen ze steen en been

dus mensen maak ruim baan

Voor deze nietsontziende 

Zuurstokkaravaan

 

Antoon van Lanen 2025