Mist in gewapend beton

Toen de ijzige nacht

Jouw adem bevroor

De ochtend in koele mist

Haar licht verloor

Doofde ik mijn tranen van rouw

In de mooiste jurk van jou

Jouw stoel, jouw plek

Is leeg en stil

Spullen van jou

Liggen dood en kil

 

Ik zag hoe in jouw laatste

Ademzucht

Jouw geest zich losmaakte

En in een vurige vlucht 

Door de mist van

Gewapend beton

De reis naar 

Het ultieme licht begon

 

Ik kuste jouw gesloten ogen

Jouw hemdje hing stil en stijf

Om jouw lieflijk glazen lijf

Achter gestapelde wolken 

Van gewapend beton

Zweefde jij naar de laatste zon

Aan het koord 

Van een gouden luchtballon

 

Jouw zielloze sloffen

Staan onaangedaan

En de warmte

Van jouw zachte stoffen

Laat ik door

Mijn vingers gaan

 

Ik heb de deurknop vast 

En open jouw kast

Vol met lege kleren

In gebroken wit

Hangt jouw bruidsjurk

Die jij toen had

En zo mooi zat

Om jouw zachte huid

Wij als bruidegom en bruid

In de wittebroodsweek 

Toen de dood

Nog zover weg leek

 

Ik kijk naar jouw stille hoofd

Hoe levendig jij was 

Op breekbare schouders

Als van glas

Ik speur aan de verbleekte

Horizon

Naar stralen van jouw

Zachte zon

En op elk uur van de

Dag

Hoop ik op een echo 

Van jouw lach

 

De bezorger brengt 

Door mist en kou

Nog elke dag de krant

Voor jou

Die ik neerleg op de tafel

Aan jouw kant

Jij kon niet wennen 

Aan de digitale variant 

Ik zit nog elke dag 

Met jou aan het ontbijt

En zet nog steeds dezelfde 

Koffie als altijd

 

Ik hing jouw jas aan

Plastic schouders 

Op het balkon

Omarmd door grijze wind

Die een dansje begon

Ik zag jouw hoofd, armen en benen

En als ik enigszins kon

Zou ik willen breken

Door deze mist

Van gewapend beton

 

Want de lucht bestaat 

Tot aan het plafond

Uit grof gewapend 

Hard beton

Ik wil een pad naar de zon

Breken door deze muur

Op zoek naar jouw warmte,

Licht en vuur

 

Antoon van Lanen 2025