‘Slaap zacht’

Leg mijn hoofd op het kussen

Mijn voeten aan het einde neer

En de rest er gewoon tussen 

Denk eigenlijk altijd weer

Aan de voorbije dag

Meestal met een tevreden lach

 

Ik trek het dekbed van de nacht

Als een veilig lijkende vacht

Om mijn oude Lijf en ziel

Ga als ik de haan 

Nog hoor  kraaien

Weer meedraaien

In het wiel

 

Ooit word ik doodverklaard 

Wanneer de adem stokt

Wil ik alleen een Hemelvaart 

Door de wolken opgeslokt

Geen crematie of begrafenisstoet

Liever verwaaien in de wolkengloed

Na een fluwelen kleurenvlucht

Naar boven met een diepe ademzucht

Opgetild en opgezogen

Uit het zicht vervlogen 

 

Geen standaard dienst of mis

Met rode ogen droefenis 

Gelegen in de mand

Op een lieflijk stukje land

Opstijgen met een

knalrode feestballon

In contrast met een

Diepblauwe zon

 

Na een laatste afscheidszoen

Met ‘tot ziens’ wuivend groen 

Omhoog richting plafond

Naar een onbekende horizon 

Een mysterieuze mystieke oerbron

Niet vergrijsd door vuur 

Of verteerd in de grond

Maar naar het nieuwe einde

Van het oude begin

Waar alles ooit ontstond

 

Ik lig rustig en denk zacht

Aan jou in de stilte

Van de zoete nacht

Dichter bij de rand

Aan deze zijde

Van de overkant

Een occult avontuur

Op een willekeurig laatste uur

 

Ik waakdroom van kinderen, kleinkinderen

Die door het leven vlinderen

Op weg waarheen waar naartoe 

Allerlei vragen van wat en hoe

Zoekend naar hun pad van geluk

Wetend er kan zoveel stuk

Vraag ik aan het AL

Dat ze goed voor hen

Zorgen zal

 

Antoon van Lanen 2025