‘Slaap zacht’

Leg mijn hoofd op het kussen

Mijn voeten aan het einde neer

En de rest er gewoon tussen 

Denk eigenlijk altijd weer

Aan de voorbije dag

Meestal met een tevreden lach

 

Ik trek het dekbed van de nacht

Als een veilig lijkende vacht

Om mijn oude lijf en ziel

Zolang ik de haan

Hoor kraaien

Ga ik gewoon weer draaien

Verder en onverholen

In mijn kleurrijke mallemolen 

 

Ooit word ik doodverklaard 

Wanneer mijn adem verstild

Wil ik alleen een Hemelvaart 

Door zachte wolken opgetild

Geen crematie of begrafenis

Liever verwaaien in ongewis

Als oud stof opgezogen

Naar nieuw licht uitgevlogen

 

Geen standaard dienst of mis

Met rode ogen droefenis 

Gelegen in mijn mand

Op een groen stukje land

Opstijgen met een

knalrode feestballon

Voorbij de diepblauwe zon

 

Na een laatste afscheidszoen

Tussen ‘goede reis’ wuivend groen 

Omhoog voorbij duizend zonnen

Met ongekende horizonnen

Niet vergrijsd door vuur 

Of verteerd in grond

Maar naar het nieuwe einde

Van het oude begin

Waar alles ooit ontstond

 

Ik lig rustig en denk zacht

Aan jou in de stilte

Van de zoete nacht

Dichter bij de rand

Aan deze zijde

Van de overkant

Een occult avontuur

Op een willekeurig laatste uur

 

Ik sluimer….kinderen, kleinkinderen

Die door het leven vlinderen

Op weg waarheen waar naartoe 

Allerlei vragen van wat en hoe

Zoekend naar hun pad van geluk

Wetend er kan zoveel stuk

Vraag ik aan het AL

Dat zij goed voor hen

Zorgen zal

 

Antoon van Lanen 2025