Breekbaar stilleven

‘Stilte is niet afwezigheid van geluid. Stilte is de diepste klank’ Tao Meng

 

Kalm…, stil maar

Niks zo breekbaar

Als water van glas

Met blauw bespannen

zonder kras

Stil nog even

Dit zeldzaam stilleven

Even…niet spreken

Laat het niet breken

In de spiegel

Van de plas

Zag ik dat het 

Een tweeling was

 

De fragiele ochtendgloed

Rood van barensbloed

Gaf

Uit zwangere lucht

Water, aarde en vuur

Nieuw stil levende natuur

 

Stilleven wat kwetsbaar 

Hangt en staat

Ademloos licht

Vangt en baadt

In de  intimiteit 

Van nog maagdelijke 

Vlekkeloze schoonheid 

 

Een gewichtloze

Schepping 

Onder kleurbroze

Dressing

Het leven zo stil

Dat ik niet

Bewegen wil

Gewoon stilzitten,

verstijven

Opdat het heel 

Mag blijven

 

Kalm …stil nog maar

Ik kijk naar

Een geruisloos lied

Loop met eerbied

Op mijn tenen

Voor het intens serene 

Mijn hart warm bevroren 

Stil nu, niks verstoren

 

Ik dompel mij onder

In dit lieflijke wonder 

Als delicaat onderdeel

Van een groots geheel

In mijn oren

Klinken 

Zacht aanzwellende motoren

De eerste scheurtjes en lijnen

Zie ik al verschijnen

 

Ze gaan het belagen

De illusie verjagen

Het vredig, spiegelgladde 

Met harde kwasten bekladden

Terwijl ze niet wisten

Wat voor schoonheid er was

Braken zij onbewust

het broze glas

 

Zij hadden nauwelijks sjoege

Toen zij

Onnozel hun trommels sloegen

Zich in optocht vervoegden

En de schoonheid onkundig 

Omploegden

 

Met gedachteloos geweld

Werd de illusie geveld

Ik schraapte de vertrapte

Verbeelding van de grond

En zag dat het prille leven 

Niet meer bestond

'Stilte herbergt alles, maar dan zonder geluid. AvL 2025'

Antoon van Lanen 2025