Later als ik oud ben... 

‘De natuur is hard en teer

Ik zie haar schoonheid keer op keer

Zij is als een mysterieuze Fee

Hoe ik het ook probeer

Ik krijg van haar

Maar geen idee’

 

Later als ik oud ben

Hoop ik dat ik jou

Gewoon nog ken

En niet wegkwijn

Wanneer jij mocht wegzijn

Naar de overkant

In mijn bewustzijn

Bent geland

Niet ga klagen

En jou in liefde

Zal dragen

Ik weet

Dat ik jou nooit vergeet

 

Later als ik oud ben

Vertrouwd dichtbij ben

In mijn oude lijf

Gewoon mezelf blijf

Mij niet aan mijn

Lot overlaat 

Dat er nog op maat

Zorg bestaat

Iemand 

Echt met me praat

Dat het samenzijn 

Wordt gevuld

Met gezellig geduld

En mij wat

Verlichting brengt

Zonder fopspenen

In oude klare

Gedrenkt

 

Later als ik oud ben

Minder kracht

En energie ken

Dat wanhopig chagrijn

Zich niet nestelt

In een bozig brein

Dat het laatste bloed 

In mijn oude vaten

Mij in ultiem licht

Zal achterlaten 

 

Later als ik oud ben

Niet meer wen

Aan nieuwigheden

Zonder oude zekerheden

Kan ik nog vertrouwen 

Op wat ik hoor en zie 

Is iets echt of toch A.I.

Zal de klok mij dan vertellen 

Om mijn uren van geluk

In dankbaarheid te tellen

 

Later als ik oud ben

Meer onzekerheid ken

Gedachten niet  begrijp 

Vaak op woorden misgrijp

Dat ik onrustig obsessief 

Zonder enig perspectief 

Niet beneveld verdwaal

In mijn eigen verhaal

Niet alleen nog maar

Een lijf heb

Wat ik meeneem naar bed

En ‘s morgens weer rechtzet

 

Later als ik oud ben

Hoop ik dat ik de liefde

Nog steeds herken

Nog even samen ben

Niet eenzaam alleen 

Mijn leven om mij heen

 

Later als ik oud ben

De omgeving verken

Hoop ik in zachte lichten

Op vertrouwde gezichten

Van mijn oudere kinderen 

En hun geliefden

Liefde gaat altijd

Voort en danst

Het jonge leven

Gloort en glanst

Ik zie ze vlinderen

Mijn mooie kleinkinderen  

 

Later als ik oud ben

Met mijn clan

Intiem verbonden ben

Hun gevoelens herken 

Dat ik met een woord,

Een blik, een glimlach

Hen verlichten mag

Op weg naar hun eerste

Nieuwe dag

In herinnering aan mijn 

Leven, liefde en lach

 

Ik weet niet hoe ik de dood moet begrijpen

Ik begrijp het leven niet eens

 

Antoon van Lanen 2025